Κ.κ συνάδελφοι,
Μου ζητάτε να σχολιάσω τα τεκταινόμενα τις γενικής συνέλευσης και πραγματικά έρχομαι σε δύσκολη θέση, γιατί ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης δεν βρίσκω λόγια που να αντανακλούν την «αστραφτερή επιτυχία» της διοίκησης του κ. Μήτση και της συμμαχίας του…
Με τι λόγια, λοιπόν, να σχολιάσω το τεράστιο έργο του…..
Αδυνατώ πραγματικά να ασκήσω κριτική για τα όνειρα που φύτεψε ανάμεσα στον 20ο και 35ο βόρειο και 30ο και 75ο παράλληλο, εκεί στο τρίγωνο των Βερμούδων για τους ασκούμενους και το πτυχίο νομικής, για την εφαρμογή των νέων καινοτομιών στο περιβόλι της επιβίωσης κάπου στην Νότια Αμερική, για το όργωμα των συνειδήσεων που έκανε τάζοντας τον ουρανό με τ’ άστρα και δίνοντας ελπίδες για καλύτερο μέλλον στους νέους κυρίως συναδέλφους ή την φοβερή ανακάλυψη της διοίκησης του κλάδου χρησιμοποιώντας τον ‘αυτόματο πιλότο’.
Και κάπως έτσι, με αυτές τις απατηλές υποσχέσεις, κερδήθηκαν οι περσινές κρίσιμες εκλογές για τον κλάδο….
Όχι, εγώ δεν θα μπορούσα να σχολιάσω επί της ουσίας, πεπραγμένα, να κρίνω, να υπερθεματίσω ή να αντιπολιτευτώ, το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το σημερινό διοικητικό συμβούλιο μοιάζει μια τεράστια μπάλα που στο πέρασμα της κατρακύλας της αφήνει τόσο βαθειά σημάδια παρουσίας που θα χρειαστούν πολλά- πολλά χρόνια να σβήσουν από τις μνήμες μας.
Όμως, θα μπορούσα ίσως να συμμεριστώ την αγωνία του κ. Μήτση και της συμμαχίας του για την ‘επιβίωση’ όλων αυτών των σκληρά εργαζομένων συναδέλφων που ‘σκοτώνονται’ στην δουλειά για την επιβίωση τους, που δεν έχουν ψωμί να φάνε και τρώνε ΠΑΝΤΕΣΠΑΝΙ, που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν απλές κάρτες- γιατί δεν τους επιτρέπουν τα οικονομικά τους- και χρησιμοποιούν τις ΧΡΥΣΕΣ, που η ‘ανθρωπιά’ τους τους αναγκάζει από την ‘λίγη δουλειά’ που παίρνουν (ΜΕΡΙΚΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΠΙΔΟΣΕΙΣ και ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΙΣ) να την ‘μοιράζονται’ με τους έχοντες και κατέχοντες και να τους πληρώνουν χαράτσι κάθε μήνα..
Για όλους αυτούς που ο χαρακτηρισμός «δημόσιος λειτουργός» είναι θηλιά στον λαιμό τους και τελικά αναγκάζονται να κάνουν αστικές εταιρείες και εταιρείες διαχείρισης, ζητώντας ψιχουλάκια για να επιβιώσουν με την μορφή αντιπαροχής ή ενοικίασης.
Συμμερίζομαι την αγωνία του κ. Μήτση για αυτούς που για την επιβίωσή τους βάζουν μπροστάρη κάποιον με πάνω από 60% ή 70 % … για να πληρώνει το ανώτατο στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία και όλοι οι άλλοι το κατώτερο….
Τι νομίζετε κύριοι συνάδελφοι,….. ότι κερδίζουν με εισοδήματα ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ευρώ….. τίποτε….. δεν φτάνουν ούτε για το ψωμάκι τους, αναγκαζόμενοι να θέλουν να στραφούν εναντίων όλων αυτών που ζουν πλουσιοπάροχα και λυμαίνονται τον κλάδο κάνοντας από 0 επιδόσεις έως 300….500 άντε 700 … και τρώνε το ψωμάκι όλων των αγωνιστών παραπάνω.
Η εκτίμηση μου, λοιπόν, είναι ότι ο κ. Μήτσης, στην προσπάθεια του να σώσει το παντεσπάνι των συναδέλφων και σε συνεννόηση μαζί τους και προκειμένου να μην φανεί η κατάντια τους, δεν έκανε την κατάλληλη και ενδεδειγμένη ενημέρωση-κινητοποίηση για την ετήσια τακτική γενική συνέλευση για να μην παρευρεθούν οι από 0 επιδόσεις έως 300….500 άντε 700… ΜΕΓΑΛΟΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ και ενημερωθούν και έτσι οδηγηθήκαμε σε επαναληπτική γενική συνέλευση την επόμενη ημέρα (όπως προβλέπει ο 2318).
Όταν πια η αίθουσα ήταν κατάμεστη και ο κόσμος έφτανε από τον 10 όροφο μέχρι το ισόγειο, τότε ο κ. Μήτσης έφερε για συζήτηση το άρθρο 51 με μια φοβερή μελέτη, με πλαίσιο εφαρμογής, γραμμένη με αόρατη μελάνι και εξασφαλίζοντας με τα λεγόμενα του 5000 ευρώ τουλάχιστον στον καθέναν μας.
Βάζοντας όμως το ερώτημα, κάτω από τις συνθήκες που περιγράφηκαν πιο πάνω, ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΝ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΕΚΤΑΚΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ και απευθυνόμενος- εκ του ασφαλούς- στους συναδέλφους ‘που δεν έχουν ψωμί να φάνε και τρώνε παντεσπάνι και τους εκμεταλλεύονται οι έχοντες και κατέχοντες των 0 έως ….επιδόσεων’, ήταν πια σίγουρος ότι η απόφαση θα είναι όχι σε έκτακτη συνέλευση (μην ξεχνάτε κύριοι συνάδελφοι, άλλωστε, ότι το έχει ξανακάνει και συγκεκριμένα τότε που ‘έχασε’ την ημερομηνία δημοσίευσης και φρόντισε για μια ακόμη φορά να μην έχει απαρτία η Γ.Σ και να μην γίνει συζήτηση για το 51.
Τελικός στόχος του κ. Μήτση ήταν να ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΞΕΙ: «αφού δεν το θέλετε, να ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ».
Προσωπικά αντιλαμβάνομαι ότι η κωλυσιεργία του κ. Μήτση πηγάζει από την δέσμευσή του να υπερασπισθεί τις εταιρείες και τους συναδέλφους που συνεργάζονται με τις Τράπεζες στο να μειώσουν τις εισφορές των δικαιωμάτων τους προς τον Σύλλογο από το 50% που ισχύει σήμερα σε άγνωστο, προφανώς μικρότερο, ποσοστό.
Κ.κ συνάδελφοι,
Η παράταξη που έχω την τιμή να εκπροσωπώ πάντα ήθελε και επεδίωκε την εφαρμογή του άρθρου 51 και, συγκεκριμένα, έχω καταθέσει προσωπικά από το 2014 πρόταση για την εφαρμογή του με εισηγητική έκθεση και πλαίσιο εφαρμογής και σε συνδυασμό με το άρθρο 139.
Και θέτω το ερώτημα: θέλουμε αναδιανομή της ύλης, δίκαιη και αναλογική, ώστε περισσότεροι -νέοι κυρίως συνάδελφοι-, να έχουν περισσότερη δουλειά για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να καλύπτουν π.χ τις ετήσιες ασφαλιστικές εισφορές τους, να έχουν υγειονομική περίθαλψη, να έχουν τα απαραίτητα για την επιβίωση τους κ.λ.π….
Δεν υπάρχουν πολλοί και μαγικοί τρόποι λοιπόν…. ένας από αυτούς είναι να εφαρμόσουμε το άρθρο 51, τροποποιημένο με έναν αναλογικό και δίκαιο τρόπο, και σε συνδυασμό με το άρθρο 139, αφού βέβαια πρώτα έχουμε στα χέρια μας την αναλογιστική μελέτη που ζητάμε εδώ και καιρό, όλων των πράξεων καθώς και των ποσοστών αυτών ώστε να εφαρμοστεί δίκαια σε μία αναλογική κλίμακα.
Για όλα τα ανωτέρω προϋπόθεση βέβαια είναι η έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση του κλάδου όσον αφορά τον τρόπο εφαρμογής, τις δικλίδες ασφαλείας, τα ποσοστά, τον τρόπο διαχείρισης των χρημάτων κ.λ.π
Αν λοιπόν επιθυμεί πραγματικά ο. κ. Μήτσης και οι σύμμαχοι του να εφαρμόσουν το άρθρο 51, ας ΚΑΤΑΘΕΣΕΙ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΜΙΑ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΡΟΤΑΣΗ, ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΚΟΣΤΟΛΟΓΗΜΕΝΗ, για να μάθουμε και εμείς και όλος ο κλάδος τελικά τι πρεσβεύει. Αλλως «Έπεα πτερόεντα»
Με εκτίμηση,
Μιχάλης Κανέλλος