Συνάδελφοι,

Διακινούνται τελευταία φήμες ότι:

Α) Οι αμοιβές των δικαστικών επιμελητών όπως προσδιορίζοντα από το ισχύον ΦΕΚ δεν θα διατηρηθούν επί μακρόν και ότι θα επανέλθει (και μάλιστα σύντομα…) το προϊσχύσαν (ΦΕΚ Β~1.716/2.008) καθεστώς τιμολόγησης των Πράξεων του Δικαστικού Επιμελητή.

Β) Θα αποσυρθεί (ως αντισυνταγματική!) η υποχρεωτικότητα της αναγραφής των εισπραττόμενων αμοιβών στην 1^η σελίδα κάθε πράξης που συντάσσεται από Δικαστικό Επιμελητή.

Γ) Εάν παρά ταύτα παραμείνει η υποχρεωτική αναγραφή, οι περισσότεροι συνάδελφοι θα καταστραφούν οικονομικά (γιατί θα αποδίδουν ΦΠΑ και φόρο εισοδήματος για μη εισπραχθείσες αμοιβές)

Δ) Θα επανέλθει σε ισχύ το καθεστώς «25% Πτυχιούχοι Νομικής Σχολής ~75% μη πτυχιούχοι Νομικής Σχολής» για τον τρόπο στελέχωσης του κλάδου (που ίσχυε πριν την δημοσίευση, στις 11/04/2012, του Νόμου 4.072/2.012) και ότι, περαιτέρω, θα καταργηθεί το ισχύον καθεστώς «Δικαστικός Επιμελητής = Πτυχιούχος Νομικής Σχολής».

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι υποτονθορίζοντες τα ανωτέρω είναι παλαιά κατά κανόνα στελέχη του κλάδου και έμπειροι συνδικαλιστές που στο διάστημα της τρέχουσας αποχής (ήδη διαρκούσης από 13-01-2.016) αναζητούν το κοινό τους στις τάξεις όσων συναδέλφων προσέρχονται στο Σύλλογο (των Αθηνών όπου και ο γράφων ανήκει) προκειμένου να ζητήσουν άδεια για επίδοση (κατ’ αυτό τον τρόπο περιήλθαν και σε γνώση τους γράφοντος)

Βάση όλων των συλλογισμών που θα εκτεθούν κατωτέρω συνιστά το άρθρο 2 του Αστικού Κώδικα που ορίζει ότι «ο νόμος ορίζει για το μέλλον, δεν έχει αναδρομική ισχύ και διατηρεί την ισχύ του εφόσον άλλος κανόνας δικαίου δεν τον καταργήσει ρητά ή σιωπηρά» Αυτό σημαίνει ότι για να ισχύσουν όσα φημολογούνται θα πρέπει κάποιος νόμος (και όχι φυσικά η βούληση ορισμένων και συγκεκριμένων στελεχών του κλάδου, ο Θεός, ή οποιοσδήποτε άλλος παράγοντας) να καταργήσει ή τροποποιήσει ουσιωδώς τους Νόμους 2.318/1995, 3.842/2010, 4.072/2012 και 4.336/2015 και τις απορρέουσες από αυτούς Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις και Εγκυκλίους της Διοίκησης.

Στους διακινούντες τις φήμες καθώς (και κυρίως) στους κατά κανόνα καλόπιστους ακροατές τους, λεκτέα τα ακόλουθα:

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΡΩΤΟ: Η ΣΤΕΛΕΧΩΣΗ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ

Με το Νόμο 4.072/2012 τροποποιήθηκε το άρθρο 3 του Νόμου 2.318/1995 (Κώδικας Δικαστικών Επιμελητών και εφεξής για συντομία «Κώδικας») ως ίσχυε τότε· ορίσθηκε δε ότι η στελέχωση του κλάδου θα γίνεται μόνο από πτυχιούχους Νομικής Σχολής. Θα περίμενε κανείς να είναι παν-κλαδικό αίτημα η ύψωση ανδριάντα σε όσους συνδικαλιστές πρωτοστάτησαν στην εξίσωση του κλάδου με όλους τους όμορους κλάδους του ελληνικού συστήματος απονομής δικαιοσύνης (Δικηγόροι, Συμβολαιογράφοι, Υποθηκοφύλακες, Δικαστές). Και αυτοί οι συνδικαλιστές έχουν ονοματεπώνυμα (π.χ. Διονύσης Κριάρης χωρίς ωστόσο καθόλου να παραγνωρίζεται η προσφορά και όλων των υπόλοιπων που συνεισέφεραν). Αντ’ αυτού αντικείμενο των φημών που οι ψιθυριστές διακινούν (αλλά προφανώς και αίτημά τους) είναι η αναστολή της ισχύος ή/και η αποδόμηση του άνω Νόμου. Συνηθισμένες επιπλέον είναι οι αήθεις προσωπικές επιθέσεις κατά όσων εργάσθηκαν για την επίτευξη αυτού του ιστορικού για τον κλάδο επιτεύγματος (κυρίως όμως κατά του κ. Κριάρη γι’ αυτό και αναφέρθηκε ονομαστικά ανωτέρω). Και βέβαια λυσσώδης (αλλά μάταιη, εφόσον ισχύει στην ανωτέρω παρατεθείσα μορφή ο κανόνας του άρθρου 2 του ΑΚ) είναι η προσπάθεια των ψιθυριστών να μην εφαρμοστεί ο Νόμος!!! Και ~σκεφθείτε το~ οι ψιθυριστές είναι νομικοί (υποτίθεται) και δημόσιοι λειτουργοί (επίσης υποτίθεται) που έχουν ορκισθεί ενώπιον Δικαστηρίου να τηρούν και εφαρμόζουν το Σύνταγμα και τους Νόμους και ως μοναδικό αντικείμενο της εργασίας~δημόσιας υπηρεσίας που τους έχει ανατεθεί είναι αυτή ακριβώς η εφαρμογή.

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ: ΟΙ ΑΜΟΙΒΕΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗ

Μέρος 1^ο: Γενικό νομικό πλαίσιο

Με το άρθρο 41 παρ. 1 του Κώδικα ορίζεται ότι «είναι ασυμβίβαστη προς το λειτούργημα του Δικαστικού Επιμελητή η άσκηση α) κάθε έμμισθης υπηρεσίας στο Δημόσιο, τους δήμους, τις κοινότητες, και τον κατά τις κείμενες διατάξεις ευρύτερο δημόσιο τομέα εκτός αν ο νόμος ρητά το επιτρέπει και β) κάθε άλλου επαγγέλματος καθώς και έμμισθης υπηρεσίας σε φυσικό ή νομικό πρόσωπο.». Περαιτέρω, με το άρθρο 49 του Κώδικα ορίζεται ότι «Ο Δικαστικός Επιμελητής δικαιούται για κάθε ενέργεια να λάβει από τον εντολέα του τη νόμιμη αμοιβή καθώς και κάθε δαπάνη που απαιτείται για την πραγματοποίηση της εντολής. Περισσότεροι του ενός εντολείς ευθύνονται εις ολόκληρο. Ο Δικαστικός Επιμελητής δικαιούται να αξιώσει πριν από κάθε ενέργεια προκαταβολή ολόκληρης ή μέρους της αμοιβής του, την απαιτούμενη δαπάνη και την αναγκαία κατά περίπτωση τεχνική συνδρομή για κάθε πράξη». Εξάλλου, με το άρθρο 50 του Κώδικα (όπως το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε με το Νόμο 4.336/2015) ορίζεται ότι «…Οι αμοιβές των δικαστικών επιμελητών καθορίζονται κάθε φορά, και για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει την πενταετία, με κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Οικονομικών που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως…». Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι στον Κώδικα ορίζεται ότι αφενός «Μεταξύ των πειθαρχικών αδικημάτων περιλαμβάνονται ιδίως: … η) ο αθέμιτος επαγγελματικός ανταγωνισμός που επιδιώκεται με την είσπραξη αμοιβών μικρότερων από τις οριζόμενες με τις αντίστοιχες υπουργικές αποφάσεις» (άρθρο 53 παρ. 2 περ. η΄ του Κώδικα) και αφετέρου «Η πειθαρχική ποινή της οριστικής παύσεως μπορεί να επιβληθεί μόνο για τα ακόλουθα πειθαρχικά αδικήματα: … δ) είσπραξη από το Δικαστικό Επιμελητή αμοιβών, που είναι ουσιωδώς μεγαλύτερες από τις νόμιμες, καθώς και δαπανών που δεν πραγματοποιήθηκαν ή είναι αδικαιολόγητες, εφόσον οι υπερβάσεις αυτές διαπιστώνονται με τελεσίδικη δικαστική απόφαση» (άρθρο 54 παρ. 2 περ. δ΄ του Κώδικα). Επομένως από τα ανωτέρω συνάγεται ότι ο άμισθος Δικαστικός Επιμελητής (α) δεν μπορεί κατά κανένα τρόπο να είναι μισθωτός, (β) αμείβεται για κάθε του ενέργεια με αυστηρά καθορισμένο και τυποποιημένο τρόπο ~ίδιο για όλους τους υπηρετούντες το λειτούργημα (γ) δεν επιτρέπεται να εισπράξει για πράξη του αναγόμενη στην άσκηση των καθηκόντων του μικρότερες ή (ουσιωδώς) μεγαλύτερες αμοιβές από τις προβλεπόμενες

Μέρος 2^ο: Εξειδίκευση του τρόπου έκδοσης φορολογικών παραστατικών από το Δικαστικό Επιμελητή

Σύμφωνα με την παράγραφο 9 εδ. 2 του άρθρου 6 του Νόμου 3.842/2010 (ΦΕΚ Α~58/2010) ορίζεται ότι «χρόνος κτήσης του εισοδήματος από υπηρεσίες ελευθέριου επαγγέλματος θεωρείται ο χρόνος κατά τον οποίο παρασχέθηκαν οι υπηρεσίες από τον ελεύθερο επαγγελματία.» Περαιτέρω, με την εγκύκλιο ΠΟΛ 1.163/2-11-2010 του Υπ. Οικονομικών εξειδικεύτηκε ο τρόπος έκδοσης των φορολογικών παραστατικών των Δικαστικών Επιμελητών και ορίσθηκε (μεταξύ άλλων) ότι α) «Σύμφωνα με τις διατάξεις του τετάρτου εδαφίου της παραγράφου 3 του άρθρου 13 του Κ.Β.Σ. (π.δ. 186/1992),όπως αυτές τέθηκαν και ισχύουν από 1-1-2011 με τις διατάξεις της παραγράφου 22 του άρθρου 19 του ν. 3.842/2010, σε περίπτωση παροχής υπηρεσιών, η απόδειξη εκδίδεται στο χρόνο που ορίζεται από τις διατάξεις των παραγράφων 14 και 15 του άρθρου 12 με εξαίρεση την περίπτωση παροχής υπηρεσιών από τους ασκούντες ελευθέριο επάγγελμα προς το Δημόσιο και τα Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, όπου η απόδειξη εκδίδεται με κάθε επαγγελματική τους είσπραξη» και β) «οι δικαστικοί επιμελητές, όπως και όλοι οι επιτηδευματίες που παρέχουν υπηρεσίες, για επαναλαμβανόμενες παροχές υπηρεσιών μέσα στον ίδιο μήνα προς τον ίδιο πελάτη-εντολέα (δικηγόρους, τράπεζες, ασφαλιστικές εταιρείες κ.λπ), μπορούν να εκδίδουν την Α.Π.Υ. μέχρι την 15^η ημέρα του επόμενου μήνα, με ημερομηνία έκδοσης την τελευταία ημέρα του μήνα που αφορά (προηγούμενου).» Επιπλέον αξίζει να σημειωθεί ότι σοβαρή απλοποίηση στο σύστημα έκδοσης φορολογικών παραστατικών από το Δικαστικό Επιμελητή επέφερε η έκδοση (στις 20-01-2014) της εγκυκλίου ΠΟΛ 1.023/2014 Υπουργείου Οικονομικών. Η εγκύκλιος αυτή -όπως και κατωτέρω θα εξηγηθεί αναλυτικότερα- δίδει τη δυνατότητα στο Δικαστικό Επιμελητή (ενεργώντας προαιρετικά) να αναγράφει τις τιμές που εισπράττονται στην Πράξη του και απλό αντίγραφο αυτής της Πράξης να συνιστά νόμιμο φορολογικό παραστατικό απαλλάσσοντάς τον τόσο από την βάσανο έκδοσης Τιμολογίων ή Αποδείξεων όσο και από την αποφυγή γραφικών ή λογιστικών λαθών κατά τη σύνταξή τους (Αυτό δηλαδή που ισχύει με τους Συμβολαιογράφους από τότε που καθιερώθηκε στην Ελλάδα το σύστημα της λατινικής συμβολαιογραφίας δηλαδή από καταβολής του νέου Ελληνικού Κράτους) Για όσους η νομική ορολογία φαίνεται δυσνόητη (σε αυτούς ο γράφων περιλαμβάνει οπωσδήποτε και κάποιους από τους ψιθυριστές) αυτό σημαίνει ότι οι Δικαστικοί Επιμελητές (κατ’ ακρίβεια όλοι οι Επιμελητές από 01/07/2010 έως 20/01/2014 και όσοι Επιμελητές από 20/01/2014 δεν επέλεξαν οικειοθελώς την αναγραφή των αμοιβών τους στις εκθέσεις τους) οφείλουν με την σύνταξη κάθε πράξης (εκτός από αυτές που καταχωρούνται στο Βιβλίο Ατελών) να εκδίδουν οπωσδήποτε νόμιμο παραστατικό (απόδειξη ή τιμολόγιο) ακόμα κι αν δεν έχουν αποζημιωθεί για την παρασχεθείσα υπηρεσία (οπότε, για δική τους ασφάλεια, το παραστατικό τους θα πρέπει να φέρει τη ρήτρα «ΜΕ ΠΙΣΤΩΣΗ» ή «ΕΠΙ ΠΙΣΤΩΣΕΙ») Και τούτο είτε αυθημερόν είτε –αλλά το αργότερο– στο τέλος του ημερολογιακού μήνα που διενεργήθηκε η τιμολογούμενη Πράξη. Μάλιστα δε η παράλειψη αυτή είναι βαρύ φορολογικό παράπτωμα που επιφέρει τουλάχιστον πρόστιμο σε όποιο Δικαστικό Επιμελητή δεν εφαρμόζει (ήδη από το έτος 2.010) τον κανόνα «Πράξη=Απόδειξη/Τιμολόγιο» και έχει και ποινικές προεκτάσεις (καθώς η μη απόδοση αναλογούντος ΦΠΑ συνιστά ποινικό αδίκημα). Κατά τούτο η έννοια της προείσπραξης έχει de facto εισαχθεί ήδη πλασματικά από το έτος 2010 και όποιος διαδίδει ότι η αναγραφή της τιμής στην έκθεση (άρα η αποκάλυψη της φοροδιαφυγής) θα καταστρέψει οικονομικά τα στελέχη του κλάδου (διότι και τέτοια θρυλούνται από τους ψιθυριστές) είναι ΨΕΥΤΗΣ οὐ μὴν και (φορο) ΚΛΕΦΤΗΣ! Για το δεύτερο χαρακτηρισμό (ΦΟΡΟΚΛΕΦΤΗΣ) δεν υπάρχει ανάγκη εξήγησης (θα υπέθετε κανείς βάσιμα ότι όποιος ισχυρίζεται ότι η φοροδιαφυγή θα καταστρέψει τους άλλους συναδέλφους, εφαρμόζει και ο ίδιος στον εαυτό του τη μέθοδο αυτή αποφυγής της καταστροφής). ΨΕΥΤΗΣ είναι όμως και ο ισχυριζόμενος (και μάλιστα με μισόλογα) ότι η επιβίωση διά της φοροκλοπής είναι λύση. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. Ο κλάδος κινδυνεύει συνολικά και ένας από τους πολλούς κινδύνους (ακόμα και αφανισμού του) εντοπίζεται στις πρακτικές αδιαφάνειας και φοροαποφυγής…

Μέρος 3^ο: Εξειδίκευση του τρόπου υπολογισμού των αμοιβών του Δικαστικού Επιμελητή κατά το προϊσχύσαν (μέχρι την 31.12.2015) σύστημα υπολογισμού

Μέχρι την 31/12/2015 για τον καθορισμό των αμοιβών του Δικαστικού Επιμελητή εφαρμοστέα ήσαν όσα ορίζονται στη με αριθμό 2/54.638/0022 ΚΥΑ των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Δικαιοσύνης (ΦΕΚ Β~1.716/2008). Π.χ. για τον υπολογισμό του τελικού ποσού που εδικαιούτο ο Δικαστικός Επιμελητής να λάβει για τη διενέργεια πράξης επίδοσης έπρεπε να ληφθεί υπόψη ένα σύνολο παραμέτρων και συγκεκριμένα: (1) τα πάγια δικαιώματα (€23,00 ανά επίδοση) (2) τα επόμενα του 1^ου φύλλα (2€/επόμενο φύλλο), (3) τα ενσωματωμένα και συγκοινοποιούμενα έγγραφα (10€/συγκοινοποι-ούμενο) (4) η χιλιομετρική αποζημίωση (1€/km εκτός έδρας) (5) τα λοιπά δικαιώματα (ήτοι σε περίπτωση θυροκόλλησης κατ’ άρθρο 128 παρ. 4 ΚΠολΔ €2,62 για ταχυδρομικά τέλη €2,00 για εγχείριση αντιγράφου του θυροκολληθέντος εγγράφου στον Προϊστάμενο του οικείου Αστ/κού Τμήματος, €2,00 για παράδοση γραπτής ειδοποίησης στο ταχυδρομικό γραφείο και €2,00 για σύνταξη των σχετικών βεβαιώσεων και σε περίπτωση επίδοσης Διαταγής Πληρωμής €23,00 για κατάθεση αντιγράφου στη Γραμματεία του εκδούντος τη Διαταγή Δικαστηρίου καθώς και €3,5 ανά φύλλο αντιγράφου της Διαταγής) (6) τα τέλη σήμανσης ΕΤΑΑ €1,57 (Ταμεio Νομικών=0,60€, Τ.Π.Δ.Ε.=0,25€ και Τ.Υ.Δ.Ε.=0,72€) (7) τα οδοιπορικά €_2,40_ (εισιτήρια ΟΑΣΑ 2×1,20€/εισιτήριο) και όλα αυτά πλέον ΦΠΑ 23%. Εκτός του ότι το σύστημα ήταν ιδιαίτερα πολύπλοκο έδινε και «εξωφρενικά» αποτελέσματα (που πολύ δύσκολα μπορούσαν να αναζητηθούν και εισπραχθούν από μη φερέγγυους εντολείς ~και κατά κανόνα τέτοιοι είναι οι Δικηγόροι) . Η επίδοση λόγου χάριν στον Παπάγο (που απέχει από την Αθήνα οκτώ =8= km) μίας Αίτησης Θεραπείας (με έκθεση επίδοσης συντεταγμένη σε συνολικά =560= φύλλα) στην οποία είχαν συναφθεί =14= ξεχωριστά έγγραφα ως συγκοινοποιούμενα έδιδε με το παλαιό σύστημα υπολογισμού ως ανεκκαθάριστη (προ φόρων) αμοιβή € 1.292,97 πλέον Φ.Π.Α. 23% € 297,38 και συνολικά προς είσπραξη € Χίλια Πεντακόσια Ενενήντα & Τριάντα Πέντε λ #1.590,35# !!! (Το παράδειγμα ωστόσο δεν είναι θεωρητικό· τα ποσά αυτά αναγράφονται στη με αριθμό 4.451Γ/2015 έκθεση επίδοσης του γράφοντος. Εντολέας ήταν μεγάλη και φερέγγυα ανώνυμη εταιρεία η οποία και κατέβαλε τα ανωτέρω ποσά -αν και με πολλή καθυστέρηση- και παραλήπτης του εγγράφου ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας, πρώην ΥΠΟΜΕΔΙ στο γραφείο του οποίου ο γράφων μετέβη με το Μετρό, δηλαδή άνετα, αβίαστα, αβάδιστα και κυρίως με ΜΗΔΕΝ =0= κόστος…)

Μέρος 4^ο: Εξειδίκευση του τρόπου υπολογισμού των αμοιβών του Δικαστικού Επιμελητή κατά το ισχύον (από την 01.01.2016) σύστημα υπολογισμού

Με την υποπαράγραφο Γ3 της παραγράφου Γ του Νόμου 4.336/2015 (ΦΕΚ Α~94/2015) ορίζεται (μεταξύ άλλων) ότι «Οι αμοιβές των δικαστικών επιμελητών καθορίζονται κάθε φορά, και για χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει την πενταετία, με κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργών Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Οικονομικών που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Η απόφαση λαμβάνει υπόψη τις διενεργούμενες πράξεις σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες της άσκησης του επαγγέλματος και τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες της χώρας, καθώς και το βαθμό δυσκολίας πρόσβασης στις πράξεις αυτές. Επίσης, περιλαμβάνονται στην απόφαση η περιγραφή και το κόστος των πράξεων λαμβάνοντας υπόψη τις αρχές της διαφάνειας και της απλότητας. Το κόστος των πράξεων θα αναγράφεται υποχρεωτικά σε κάθε ενεργούμενη πράξη» Ορίζεται δηλαδή ένα απλό και εύκολα κατανοητό σύστημα υπολογισμού αμοιβών (τόσο από το Δικαστικό Επιμελητή όσο και από τον εντολέα και το νομικό παραστάτη του). Σε εκτέλεση του Νόμου αυτού εκδόθηκε η με αριθμό 76.297/30-10-2015 Κ.Υ.Α. Υπουργών Δικαιοσύνης και Οικονομικών, που προσδιορίζει τις επιμέρους ανά πράξη νέες αμοιβές. Τόσο το πνεύμα όσο και το ίδιο το γράμμα του Νόμου 4.336/2015 κινούνται στην κατεύθυνση της απλοποίησης και της διαφάνειας, καθώς εύκολα οποιοσδήποτε -και κυρίως ο εντολέας- μπορεί να υπολογίσει εκ των προτέρων το κόστος της υπηρεσίας που θα παρασχεθεί. Περαιτέρω θεσπίσθηκε η υποχρεωτικότητα της αναγραφής των αμοιβών των Δικαστικών Επιμελητών σε κάθε συντασσόμενη από αυτούς Έκθεση. ΄Ετσι πατάσσεται πλήρως ο αθέμιτος ανταγωνισμός και εκλείπουν οριστικά οι στιχομυθίες του τύπου (ερώτηση Δικηγόρου) «πόσα θες για =5= εξώδικα στη Γλυφάδα» (με απάντηση Δικ. Επιμελητή) «100€ χωρίς απόδειξη». Και βέβαια εξαλείφεται διαμιάς η δυνατότητα των Τραπεζών και των εισπρακτικών εταιρειών να συνάπτουν συμβάσεις με μεγάλα γραφεία Δικαστικών Επιμελητών -των γνωστών σε όλους μας …όπουλων και …άκηδων–. Συμβάσεις εννοείται εξυπαρχής άκυρες, ανυπόστατες, μη δεκτικές δικαστικής εκτίμησης και μη δυνάμενες να παραγάγουν έννομες συνέπειες για τα συμβαλλόμενα μέρη. Συμβάσεις θεμελιωμένες κατ’ ουσίαν στη λογική της fix τιμής για τις αμοιβές ~του τύπου «32€ όπου να’ ναι ό,τι να’ ναι».

Μέρος 5^ο: Θέσπιση της (κάθε) έκθεσης ως μοναδικό φορολογικό παραστατικό (με ταυτόχρονη υποχρεωτική κατάργηση κάθε άλλου παραστατικού)

Μεγάλη παράλειψη των διατάξεων του Νόμου αυτού (ν. 4336/2015) σε ό,τι αφορά τους Δικαστικούς Επιμελητές αποτέλεσε η μη θέσπιση εξαρχής της (κάθε) έκθεσης του Δικαστικού Επιμελητή ως μοναδικό φορολογικό παραστατικό. Πρόκειται προφανώς για παραδρομή δικαιολογούμενη όμως από το γεγονός ότι ο Νόμος αυτός θεσπίσθηκε υπό τεράστια πίεση και στην καρδιά του Αυγούστου του έτους 2015. Και πάντως είναι ~ή θα έπρεπε να είναι~ γνωστό σε όλους (ακόμα και στους ψιθυριστές) από δημόσια έγγραφα της Ομοσπονδίας Δικαστικών Επιμελητών Ελλάδος (υπό τη σκέπη της οποίας λειτουργούν όλοι οι κατά τόπους Σύλλογοι Δικαστικών Επιμελητών) ότι η Ομοσπονδία κάνει εργώδεις προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση (έκθεση=μοναδικό φορολογικό παραστατικό) και ότι είναι θέμα μηνών (αν όχι μηνός) η καθιέρωση της έκθεσης ως παραστατικού και ταυτόχρονη κατάργηση κάθε άλλου παραστατικού σε σχέση με τις υπηρεσίες του Δικαστικού Επιμελητή. (Κατά τη γνώμη μάλιστα του γράφοντος το επόμενο βήμα που σχετίζεται όμως όχι τόσο με τη φοροδιαφυγή αλλά κυρίως με τον εκσυγχρονισμό εν γένει του κλάδου θα έπρεπε να είναι η καθιέρωση ενιαίου ηλεκτρονικού βιβλίου καταχώρισης όλων των πράξεων και μάλιστα το συντομότερο δυνατό). Και κάτι τελευταίο που αφορά τη δήθεν αντισυνταγματικότητα της υποχρεωτικής αναγραφής των τιμών στις εκθέσεις των Δικαστικών Επιμελητών: Προελέχθη ότι για τους Συμβολαιογράφους η αναγραφή των τιμών στις Πράξεις που συντάσσουν απαντάται από τα πρώτα χρόνια ύπαρξης του νέου Ελληνικού Κράτους. Και μόνο αυτή η παρατήρηση αίρει κάθε υπόνοια περί αντισυνταγματικότητας του μέτρου αυτού. Περαιτέρω είναι παγκοίνως γνωστό ακόμα και σε ασκούμενο Δικαστικό Επιμελητή ότι δεν εκδίδεται απόγραφο χωρίς προηγουμένως να έχουν καταβληθεί στο Δικαστήριο τα πάσης φύσεως τέλη τα οποία υποχρεωτικά (και με ποινή απόλυτης ακυρότητας του εγγράφου ως τίτλου εκτελεστού) αναγράφονται στο σώμα του απογράφου. Επίσης κηρύσσεται απαράδεκτη η συζήτηση ενώπιον οποιουδήποτε βαθμού Δικαστηρίου εάν δεν έχει καταβληθεί το τέλος δικαστικού ενσήμου είτε σε κινητό επίσημα είτε με παράβολο (σε υλική ή άυλη μορφή). Είναι παγκοίνως γνωστά όλα αυτά ~οι ψιθυριστές άραγε δεν το γνωρίζουν;

Συνοψίζοντας,

(α) οι ψιθυριστές ή δεν ξέρουν (έστω και ολίγα από) Νομικά ή (το πιθανότερο) λασπολογούν (ή και τα δύο, κάποιοι εξ αυτών…)

(β) οι αμοιβές των Δικ. Επιμελητών με ΚΥΑ θεσπίστηκαν και ΜΟΝΟ με ΚΥΑ αλλάζουν (και πάντα στο πνεύμα της απλότητας και της διαφάνειας -έννοιες ασύμβατες με το παλαιό ΦΕΚ η επαναφορά του οποίου υποχθόνια και ανώνυμα προαναγγέλλεται- αλλά και των ειδικότερων χρονικών ορισμών περί βάθους πενταετίας που θέτει ο Νόμος 4.336/2015)

(γ) Το μοντέλο «έκθεση = μοναδικό φορολογικό παραστατικό» είναι Η ΜΟΝΗ λύση αφενός για να επιτευχθεί με έντιμο τρόπο η αναδιανομή της επαγγελματικής ύλης σε όλα τα στελέχη του κλάδου και αφετέρου για να αντιμετωπισθεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός, η φοροκλοπή, και (κυρίως) η λαίλαπα των …όπουλων που εμποδίζει την ίση κατανομή της εργασίας (εφόσον κανείς …όπουλος κατά κύριο λόγο ή …άκης κατά δεύτερο δεν θα μπορεί πια να μειοδοτήσει και άρα όλοι θα χωράνε σε ένα σύστημα που η θεωρητική βάση του είναι «ίδια αμοιβή για ίδια εργασία»)

 ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΓΡ. ΧΟΝΔΡΟΝΙΚΟΛΑΣ

Δικαστικός Επιμελητής Εφετείου Αθηνών