Ιστορική Αλήθεια – Προτάσεις

κ.κ. συνάδελφοι,

μετά από πολύ σκέψη έρχομαι να σας ζητήσω να αφιερώσετε στο παρόν κείμενο λίγο από το χρόνο σας.  Το παρόν κείμενο θα προσπαθήσει, κατ’ αρχήν, να σας κάνει να εντρυφήσετε στα “μυστικά” μονοπάτια δημιουργίας και λήψης ενός Προεδρικού Διατάγματος.

Κατ’ αρχήν για την έκδοση ενός Προεδρικού Διατάγματος απαιτείται η πρόβλεψή του σε συγκεκριμένο νομοθέτημα. Εν προκειμένω και στα του οίκου μας προβλέφθηκε στο ν.  3919/2-3-2011 (ΦΕΚ Α’ 32/2.3.2011) και έλεγε (άρθρα 2, 3 & 4) πως αν η πολιτεία κρίνει πως λόγοι επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος το απαιτούν οφείλει εντός αποκλειστικής προθεσμίας τεσσάρων μηνών από τη δημοσίευση του νόμου να εκδώσει Π.Δ. με το οποίο να εξαιρεί ένα συγκεκριμένο επάγγελμα από την απελευθέρωσή του. Αρμόδιοι υπουργοί που έπρεπε να το υπογράψουν ήταν ο Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης και ο Οικονομικών κ. Γεώργιος Παπακωνσταντίνου.

Να υπενθυμισθεί πως οι συνάδελφοι, εκλεγμένοι στο Σύλλογο Θεσσαλονίκης, είχαν άλλη άποψη περί του πως θα πρέπει να αντιμετ5ωπισθεί το καυτό ζήτημα που μας ταλάνιζε και ήθελαν να κατανομασθούμε, αποστασιοποιούμενοι ελαφρώς – κατ’ αρχάς – από τις ευθύνες, σαν εξαιρούμενο επάγγελμα. (Σχετικό -1-).

Το Μάϊο 2011 εκδόθηκε η με αριθμό 33011/13-5-2011 Υπουργική Απόφαση του κ. Καστανίδη με την οποία συνεστήθη η επιτροπή που θα επεξεργαζόταν τη μορφή του Π.Δ. (εμπλοκή για τη γρήγορη ανταπόκριση του Υπουργού είχαν οι συνάδελφοι Θεσσαλονίκης κ.κ. Χαρατσής, Γιάννης και Δουκάκης, καθότι συντοπίτες του).

Στην επιτροπή αυτή εκτός από τους δικαστικούς επιμελητές και υπηρεσιακούς παράγοντες συμμετείχε (κατόπιν πρότασής μας ο κ. Απόστολος Παπακωνσταντίνου – νομικός παραστάτης της Ομοσπονδίας μας, μέλος της δικηγορικής εταιρείας Α.Παπακωνσταντίνου-Κουτσιμπού-Γ.Κατρούγκαλος), ο οποίος εν τέλει επιφορτίσθηκε με την υποχρέωση της σύνταξης του πρώτου σχεδίου Π.Δ. Όπερ και εγένετο. Το σχέδιο αυτό ετέθη προς διαβούλευση στην επιτροπή και έγινε δεκτό. Αυτό το πρώτο σχέδιο υπεγράφη από τον Υπουργό Δικαιοσύνης και εστάλη προς υπογραφή στον Οικονομικών. [Στο Υπουργείο Οικονομικών με τη συνοδεία του πιο πάνω δικηγόρου είχα δύο συναντήσεις με την επιτροπή παραγωγής κοινοβουλευτικού έργου όπου μετά από πολύωρες διαβουλεύσεις, επείσθησαν να αποδεχθούν το σχέδιο και να προτείνουν στον Υπουργό να το συνυπογράψει]. Στο να μην καθυστερήσει ο Υπουργός Δικαιοσύνης εκ νέου και συνεχώς τον πίεζαν οι Θεσσαλονικείς κ.κ. Χαρατσής και Γιάννης και πράγματι ευοδώθηκε η φάση αυτή.

Πλην όμως και ενώ εκκρεμούσε η υπογραφή του Υπουργού Οικονομικών [ο οποίος απουσίαζε σε συνεδρίαση του Eurogroup στις Βρυξέλλες ήδη από 12-6-2011] επί του προσχεδίου το οποίο έπρεπε να αποσταλεί στο ΣτΕ προς έγκριση,  στις 17 Ιουνίου 2011 μας προέκυψε μεγάλος ανασχηματισμός της Κυβέρνησης, άλλαξαν και οι δύο Υπουργοί που μας ενδιέφεραν. Υπουργός Οικονομικών ορκίστηκε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος και Δικαιοσύνης ο κ. Μιλτιάδης Παπαϊωάννου.

Μέχρι να ορκιστούν, να αναλάβουν καθήκοντα, να ενημερωθούν για όλες τις υποχρεώσεις – εκκρεμότητες των Υπουργείων τους, εν μέσω πολλών και υπόγειων πιέσεων αλλά και εντονότατων γενικευμένων επεισοδίων και με δεδομένο πως όλος ο σχεδιασμός μας ανατράπηκε βίαια αρχίσαμε, εξ αρχής, πιέσεις, διερευνητικές επαφές ώστε να καταλάβουμε σε τι «Θεό πίστευαν οι νέοι Υπουργοί».

Στις 20 Ιουνίου 2011, συνοδεία του κ. Αντωνίου, Γ.Γ. της Ομοσπονδίας ταξιδέψαμε στην Χάγη της Ολλανδίας (κι όχι στις Βρυξέλλες όπως λανθασμένα ακούγεται) προκειμένου να συμμετάσχουμε στο εαρινό Συμβούλιο της Διεθνούς Ένωσης (να σημειωθεί πως τότε ήμουν εκλεγμένο μέλος του μόνιμου γραφείου της) και επιστρέψαμε στις 23 Ιουνίου το βράδυ. Στις 21 Ιουνίου δέχθηκα τηλεφώνημα από προσωπική μου επαφή στο Υπουργείο Οικονομικών όπου με ενημέρωσαν πως η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών (εν κρυπτώ και παραβύστω) κατέθεσε διαβαθμισμένο έγγραφο στα προσωπικά πρωτόκολλα (από 8-6-2011) και των δύο Υπουργών (Οικονομικών και Δικαιοσύνης) με το οποίο ζητούσαν, μεταξύ άλλων, ευθέως και χωρίς περιστροφές την πλήρη απελευθέρωση – σε Πανελλαδικό επίπεδο – της τοπικής αρμοδιότητας των δικαστικών επιμελητών. Ο σκοπός ήταν προφανής. Έπρεπε λοιπόν να απαντηθεί και άμεσα. Επί δύο ολόκληρες ώρες (από τη Χάγη) υπαγόρευα στην προσωρινή – τότε – γραμματέα της Ομοσπονδίας και σύζυγο του Νικολάου κ. Ιφιγένεια Κοντού από το κινητό μου τηλέφωνο την επιστολή – απάντηση προς τα υπουργεία. Όταν ολοκληρώθηκε και μεταφράστηκε (γιατί ήμουν βέβαιος πως θα πήγαινε στην Τρόϊκα προς έλεγχο) ο Μήτσης μαζί με το Νικολάου παίρνοντάς το πήγαν αμέσως και το κατέθεσαν στα Υπουργεία. Στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και λόγω της κομματικής (ΠΑΣΟΚ)  γνωριμίας του με τον Υπουργό, πήρε την πρωτοβουλία (και ορθότατα) και μπαίνοντας στο γραφείο του “απαίτησε” και πήρε την υπογραφή του επί του προσχεδίου Π.Δ

Στη συνέχεια το σχέδιο του Π.Δ. αφού υπογράφηκε στις 27-6-2011 από τον κ. Βενιζέλο (μετά από απίστευτες εμπλοκές και αναποδιές) διαβιβάσθηκε στις 28-6-2011 (αρ. πρωτοκ. 61465οικ) στη Γ.Γ. της Κυβέρνησης και αυθημερόν με το με αριθμ. Πρωτοκ. 2316/28-6-2011 έγγραφο διαβιβάσθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για ορισμό δικασίμου στο Ε’ Τμήμα του.  Στις 29-6-2011 (εορτή Πέτρου και Παύλου) το απόγευμα παραδόθηκαν από εμένα στον κ. Εισηγητή (στο σπίτι του) όλα τα έγγραφα που έπρεπε αυτός να λάβει υπόψιν του προκειμένου να έχουμε την απόφαση ΑΜΕΣΑ αφού η συνεδρίαση ορίσθηκε για τις 30-6-2011. Η συζήτηση κράτησε πάνω από 2 ώρες και εν τέλει το αποτέλεσμα ήταν ευτυχές,. Ο εισηγητής σε πλήρη ταύτιση με τον Πρόεδρο του Ε’ Τμήματος κ. Μενουδάκο, εξέδωσαν (και μάλιστα καθαρογραμμένη) την απόφαση – γνωμοδότηση με αριθμό 126/30-6-2011.

Να τονισθεί πως τις ημέρες εκείνες η Αθήνα κυριολεκτικά καιγόταν από τα επεισόδια λόγω της επικείμενης ψήφισης του εφαρμοστικού νόμου του πρώτου Μνημονίου στις 31-6-2011.

Στις 30-6-2011 το απομεσήμερο, προσωπικά πήρα την απόφαση από το ΣτΕ (εν πρωτοτύπω) την παρέδωσα στη Γ.Γ. της Κυβέρνησης και από εκεί στο Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Στις 31-6-2011 (από πολύ πρωΐ στο Υπουργείο συνοδευόμενος από τους Μήτση και Νικολάου) μετά από απίστευτα ευτράπελα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και προκειμένου να τυπωθεί το τελικό κείμενο του Προεδρικού Διατάγματος (αφού είχε αλλάξει από το προσχέδιο μετά την απόφαση του ΣτΕ) σε ειδικό πάπυρο (όλα τα Π.Δ. δημοσιεύονται σε ειδικό πάπυρο και τυπώνονται σε ειδικό εκτυπωτή) έπρεπε να τεθούν εκ νέου οι υπογραφές των δύο Υπουργών ώστε στη συνέχεια να αποσταλεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας να υπογραφεί από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο οποίος θα επέστρεφε το πρωΐ της 1 Ιουλίου από επίσημο ταξίδι στο εξωτερικό.

Η  Προθεσμία των 4 μηνών έληγε στις 2 Ιουλίου 2011.

Αφού, εν τέλει, τυπώθηκε το πήραμε και ο Νικολάου με μετέφερε με τη μοτοσυκλέτα του ανάμεσα σε βόμβες μολότωφ – δακρυγόνα που δεν μπορούσες να αναπνεύσεις και μπλόκα της αστυνομίας στο προαύλιο της Βουλής και μπήκα μόνος μου μέσα στη Βουλή προκειμένου να βρω τους Υπουργούς και να μου υπογράψουν το Π.Δ. πάνω στον πάπυρο. Με τα πολλά βρήκα τον Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Παπαϊωάννου στο καφενείο της Βουλής και εν τέλει στήθηκα έξω από την πόρτα από την οποία μπαινοβγαίνουν οι Υπουργοί στην αίθουσα της Ολομέλειας.  Ήταν τόσο το άγχος μου και η πίεση που ένοιωθα ώστε μόλις τελείωσε η ψηφοφορία του εφαρμοστικού νόμου και εξήλθε ο Υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος από την αίθουσα της Ολομελείας όρμηξα και του πήρα την υπογραφή, όρθιοι όντες και κυριολεκτικά “γυρνώντας πλάτη”.

Με τις υπογραφές επί του παπύρου βγήκα έξω (και αφού από το Υπουργείο Δικαιοσύνης είχα ήδη προμηθευτεί το διαβιβαστικό έγγραφο προς την Προεδρία της Δημοκρατίας  και πάλι ο Νικολάου με μετέφερε δίπλα από τη Βουλή στο κτήριο της Προεδρίας της Δημοκρατίας όπου παραδόθηκαν τα έγγραφα.

Την επομένη ημέρα το μεσημέρι και αφού επέστρεψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το εξωτερικό, ήρθε στην Προεδρία, υπέγραψε όσα είχε να υπογράψει και εμείς – πάλι με το Νικολάου και τη μοτοσυκλέτα του, πήραμε το Π.Δ. 68/2011 και το πήγαμε στην οδό Καποδιστρίου στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, όπου ο κ. Φάμμας είχε ήδη φροντίσει να κρατηθεί αριθμός εισερχομένων προς δημοσίευση.

Το ημερολόγιο έδειχνε 1 Ιουλίου 2011.

Αυτή είναι η αλήθεια – την οποία άλλωστε, όχι μόνο, ουδέποτε αρνήθηκα αλλά την έχω ήδη δηλώσει δημόσια αρκετές φορές.   Από αυτό το σημείο όμως και μέχρι του «εμείς τα κάναμε όλα κι όχι αυτός που ήταν στις Βρυξέλλες»  απέχει έτη φωτός. O κάθε νοήμων συνάδελφος αντιλαμβάνεται ποιος έκανε τι, που, πότε, πως και ποιος είχε ολόκληρη την ευθύνη, το σχεδιασμό, τις επαφές και έφερε το βάρος του τελικού αποτελέσματος. Όλοι ήταν παρόντες και όλοι πρόθυμοι. Επίσης όλοι συνέβαλαν με τις απόψεις τους. Πρώτοι – πρώτοι  ο Θύμιος ο Πρεκετές, ο Γιάννης ο Φλώρος, ο Αβραάμ ο Πάσογλου, ο Μπάμπης ο Καρπαθάκης και ο Στάθης ο Αναγνωστόπουλος. Μίλαγα μαζί τους ακατάπαυστα (μέρα και νύχτα) γιατί εμπιστευόμουν την κρίση τους αλλά και την προνοητικότητά τους καθώς επίσης και τον α-κοπο Χαλκιαδάκη, που αν και επαναστάτης, αντιλήφθηκε τι πρέπει να γίνει και κοίταξε το δράκο κατάματα…     

Ο στόχος επιτεύχθηκε, ο Κλάδος διασώθηκε και ο αείμνηστος τέως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας μας Αβραάμ Πάσογλου, στην ομιλία του στην τακτική Γενική Συνέλευση του 2011 είπε: «Δύο χρονιές θα γραφούν με χρυσά γράμματα στην ιστορία των δικαστικών επιμελητών το 1985 χρονιά του Κώδικά μας και το 2011 χρονιά του Προεδρικού διατάγματος».

Κανείς δε πρέπει να διεκδικεί το αλάθητο, όποιος το κάνει είναι ανόητος, κανείς δεν πρέπει να διεκδικεί το απόλυτα ορθό, όποιος το κάνει είναι επηρμένος αλλά και κανείς δεν πρέπει να διεκδικεί το δικό του μερίδιο στην ιστορία ενός τόπου ή ενός κλάδου εξ αντανακλάσεως.   Οφείλουμε όμως, όλοι μας, να μνημονεύουμε το όνομα μιας γυναίκας στις Υπέρ Υγείας προσευχές μας.      Διαμάντω Ζαβρα.!!!

Ο εχέφρων άνδρας και συνδικαλιστής διεκδικεί την προσωπική του καταξίωση με θετικές ενέργειες που θα τον κατατάξουν (ιστορικά) με θετικό ή αρνητικό πρόσημο απέναντι στην ιστορία ενός Κλάδου και όχι στην πρόσκαιρη (λαϊκίστικη) εκμετάλλευση της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης, ενός πληττόμενου συνόλου επαγγελματιών – συναδέλφων που είναι ευάλωτοι στον εύκολο και εύπεπτο λόγο της υποσχεσιολογίας .

Εξανέστη συνάδελφος από τη συμπρωτεύουσα για το έργο που παραδόθηκε από τις προηγούμενες διοικήσεις και με ένα χειμαρρώδη κατάλογο κατονόμασε την “περιβόητη κληρονομιά”.  Η έλλειψη μνήμης, αγαπημένοι μου συνάδελφοι, οδηγεί στη λήθη και αυτή με τη σειρά της στην επανάληψη λαθών και παραλείψεων που εν τέλει καταλήγει στον αφανισμό.  Προκειμένου να αποφευχθούν αυτά, με κατανόηση και συμπάθεια, θα σας αναφέρω εγώ τι παραδόθηκε και ας μην το αναφέρει ο συνάδελφος αυτός, καλοπροαίρετα, όπως αναφέρει.

Επιτρέψτε μου λοιπόν, σε λίγες γραμμές να σας θυμίσω τι παραδόθηκε:

1.- Ένα Π.Δ. που κατ’ αυτόν ήταν παταγώδης διάψευση – αποτυχία. Ακούστε λοιπόν: στις 4 Ιουλίου 2011, ημέρα Δευτέρα κατατέθηκαν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης τρεις (3) αιτήσεις από αποτυχόντες υποψήφιους δικαστικούς επιμελητές ζητώντας τον διορισμό τους ως δικαστικοί επιμελητές. (Δεν είχαν μάθει για το Π.Δ.) Νομίζω πως ο ένας ήταν από τις Σέρρες.  Η απάντηση για την κ. Ζάβρα ήταν εύκολη λόγω του Προεδρικού Διατάγματος. Απερρίφθη η αίτηση και έκαναν ένσταση κατά της απόρριψης γιατί το έντυπο κυκλοφόρησε στις 3-6-2011. Απερρίφθη και αυτή.

2.- Στις 6-4-2012 μας διαβιβάσθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης έγγραφο της Αγροτικής Τράπεζας με το οποίο η νομική υπηρεσία της ζητούσε να της επιτραπεί να «διαπραγματευτεί ελεύθερα τις αμοιβές» αφού καταργήθηκαν οι περιορισμοί. Ούτε αυτοί γνώριζαν το “αποτυχημένο” Π.Δ.   Πάλι η απάντηση από το Υπουργείο ήταν εύκολη.

Απορίας άξιο, βέβαια, αγαπημένε μου συνάδελφε είναι, αν ένα Π.Δ. είναι “παταγωδώς αποτυχημένο” όπως γράφετε, γιατί κάποιοι (δικηγόροι;;;) προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ζητώντας την καταδίκη της Ελλάδος (ως κράτος) που το εξέδωσε ;;;  Και πάλι η Ευρωπαϊκή επιτυχία ήταν “παταγώδης αποτυχία ;;” Και μάλιστα επέμειναν στο θέμα της ηλικίας με νέα καταγγελία το έτος 2013 αλλά ήδη «οι φύλακες των παταγωδών αποτυχιών» είχαν φροντίσει και είχαν αλλάξει τα δεδομένα με το νόμο 4072 από το 2012.  Για του λόγου το αληθές τα έγγραφα μαρτυρούν την αλήθεια. (Αλληλογραφία μου με τον κορυφαίο καθηγητή στα Διεθνή και Ευρωπαϊκά θέματα κ. Χριστιανό,  παραμονή Πρωτοχρονιάς ), το τελικό έγγραφο – απάντηση του Υπουργείου προς την Ευρώπη καθώς επίσης και τα έγγραφα – αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεών τους που έστελναν πολλοί δικηγορικοί Σύλλογοι εναντίον μας

3.- Ψηφίστηκε ο ν. 4072/2012 με τον οποίο επεβλήθη το πτυχίο νομικής ως απαραίτητο τυπικό προσόν. Πρώτη χρονιά πλήρους εφαρμογής το 2016.  Έτσι για την αλήθεια. Στις δύο αυτές χρονιές μειώθηκε ο αριθμός των, εν ενέργεια, συναδέλφων κατά 140 άτομα. Ο στόχος και πάλι επιτεύχθηκε, αφού και νέα ύλη μπορούμε να διεκδικήσουμε και ο αριθμός μας να μειώνεται ώστε να επιβιώσουμε.  Το ψευτοδίλλημα που κυκλοφορεί, δολίως, πως θα έχουμε πρόβλημα αφού δεν θα εξυπηρετείται ο πολίτης σκοντάφτει στην εξής απλή ερώτηση. Αφού όλοι δεχόμαστε πως η ύλη μας έχει μειωθεί κατά 45% (κοιτάξτε όλοι τις εκθέσεις επιθεώρησης ή τα ατομικά σας βιβλία) ποιό πρόβλημα θα δημιουργηθεί, στην εξυπηρέτηση του πολίτη, αν υποθέσουμε πως σε βάθος 6-7 ετών μειωθεί ο αριθμός των επαγγελματιών κατά 30-35% ;;;  Απλή ρητορική ερώτηση !!!

4.- Ψηφίστηκε ο ν. 3994/2011 όπου λύθηκαν όλα τα μέχρι τότε προβλήματα της καθημερινότητας (θυροκόλληση στην εξώθυρα κλπ) αλλά ταυτόχρονα προβλέφθηκε η προστασία του συναδέλφου περί της ηλεκτρονικής επίδοσης (άρθρο 122 παρ. 5). Αν δεν γινόταν τότε η πρόβλεψη αυτή, σήμερα όλοι θα ετοιμάζονταν να κάνουν τις ηλεκτρονικές επιδόσεις μόνοι τους, χωρίς ην δική μας παρέμβαση.

5.- Ψηφίστηκε ο ν. 4055/2012 όπου προβλέφθηκαν οι αστικές εταιρείες, τις οποίες τόσοι κατηγορούν. Εναντίον τους δε, τόσοι και τόσοι συνάδελφοι προσέφυγαν στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Ξέρετε ποιοι ήταν?? Αν ναι, ρωτήστε τους παραιτήθηκαν από το δικόγραφό τους ή όχι;;  Επίσης, από ότι διαβάζω, «ον ουκ έστι αριθμός» αστικών εταιρειών ανά την περιφέρεια !!! Μήπως αυτοκτονούν όλοι όσοι τις συστήνουν ;;;

6.- Αύξηση (μεγάλη) της ύλης των συναδέλφων και μάλιστα με απολύτως δίκαιη κατανομή της ύλης αυτής μεταξύ όλων, με τις καταλογιστικές πράξεις των οικονομικών και Τελωνειακών Υπηρεσιών. Φαντάστηκε κανείς πως έτσι, έπιασε ο πόνος του παράγοντες του Υπουργείου Οικονομικών να μας δώσουν από μόνοι τους ψωμί να φάμε ;;;

Διερωτάται κάποιος και αγανακτεί γιατί ενεπλάκησαν οι τράπεζες στον καθορισμό των αμοιβών μας στην παραχθείσα Υπηρεσία…και βεβαίως κατηγορεί τον γνωστό φταίχτη. Η απάντηση είναι μία:  (The economy, stupid, the economy – James Carville).  Αυτός είναι ο κόσμος. Αν δε μπορείς να τον ανατρέψεις (που δεν μπορείς) μπες μέσα στις διεργασίες του, κατάλαβέ τον και πάλεψε να κερδίσεις. Αν δεν μπορείς ούτε αυτό…. Ε!! τότε ….

Δεν θα συνεχίσω επί της περιβόητης κληρονομιάς, είναι τόσο πολύ ακόμη ακόμη. Κατέστη σαφές άλλωστε και το Πανελλήνιο τα γνωρίζει…  Όσον αφορά του τι έγινε τον Αύγουστο του 2015 όντως έχει ονοματεπώνυμα και είναι:  Ευθύμιος Πρεκετές, Francoise Andrieux, Γεώργιος Γρηγόρης, Χαράλαμπος Καρπαθάκης (Ηράκλειο), Σταύρος Σταυρακάκης (Ιεράπετρα) και Γεώργιος Παπαγεωργίου (Εφέτης). Και η πανελλαδική αρμοδιότητα αποφεύχθηκε και η ελεύθερη διαπραγμάτευση των αμοιβών επίσης.  Άλλο ζήτημα δεν ετίθετο.

Θα σας πω μόνο για τον αθέμιτο ανταγωνισμό που δεν πατάχθηκε. Δείτε την πρόταση που κατατέθηκε επίσημα στην Ομοσπονδία από εμένα. Εκτός των άλλων περιέχει και πρόταση ηλεκτρονικού βιβλίου επιδόσεων (άρθρο 34 του Κώδικα ΔΕ). Μήπως είναι ένα τεράστιο όπλο στην καταπολέμηση του αθέμιτου ανταγωνισμού ;;; Αν την ενστερνίζεστε χαρά μου να την προχωρήσετε και με τη συμπαράστασή μου να την κάνετε νόμο του Κράτους. Δεν θα πω ποτέ πως όλοι μαζί τα κάναμε, γιατί τάχα η επιτυχία δεν έχει πατέρα.  Αν γίνει στη θητεία του Μήτση είναι επιτυχία του Μήτση. Τελεία.!!!

Αλλάζοντας θέμα και επειδή κάποιοι απρόσεκτοι συνάδελφοι έγραψαν πως γίνεται στείρα αντιπολίτευση σας δίνω τροφή και στόχο ώστε να διεκδικήσετε αγαπητοί της διοίκησης – θεσμοί των δικαστικών επιμελητών. Ακούστε λοιπόν. Για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες χρόνος κτήσης του εισοδήματος είναι ο χρόνος παροχής της υπηρεσίας. Αυτή η πρόβλεψη μας συνέθλιψε αφού πολλά ποσά ανείσπρακτα επιβαρύνονται με ΦΠΑ και φορολογούνται και υπολογίζονται πλέον στον προσδιορισμό της ασφαλιστικής εισφοράς. Οπότε και το μικρό πλέον ποσοστό κερδοφορίας εξανεμίζεται.  Προσέξτε το άρθρο που σας παραθέτω και αποφασίστε αν αξίζει να τρέξετε και να αγωνισθείτε σ’ αυτήν την κατεύθυνση.


Ν. 4194/13 (ΦΕΚ – 208 Α/27-9-2013): Κώδικας Δικηγόρων

Άρθρο 57 Δικαίωμα σε αμοιβή − Ανάλογη προκαταβολή

  1. Ο δικηγόρος δικαιούται να λάβει αμοιβή από τον εντολέα του για κάθε εργασία του, δικαστική ή εξώδικη, καθώς και για κάθε δαπάνη δικαστηριακή ή άλλη που κατέβαλε για την εκτέλεση της εντολής που του ανατέθηκε.

  2. Δικαιούται επίσης να εισπράξει από τον εντολέα του προκαταβολή έναντι της αμοιβής ή των δαπανών του, κατά την έναρξη ή την πρόοδο της εργασίας. Η εργασία του δικηγόρου προς τον εντολέα του ολοκληρώνεται μόνο με την πραγματική είσπραξη της αμοιβής του.


Αγαπητοί συνάδελφοι, Βόρειοι και Νότιοι αρκετά, νομίζω, γράφηκαν και ειπώθηκαν. Πρέπει να σταματήσει εδώ και πρέπει να σταματήσει τώρα.  Οφείλουμε όλοι να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και κυρίως αυτοί που βρίσκονται στις θέσεις ευθύνης. Η ευθύνη κύριοι, είναι σκληρή και οι αποφάσεις που πρέπει να λαμβάνονται ανελέητες. Οι σειρήνες του λαϊκισμού και των ευχολογίων ο οποίος διανθισμένος με τσιτάτα, κλισέ, αποφθέγματα και μισοαλήθειες ή μισοψέματα οδηγεί σε σίγουρη, σε μικρό βάθος χρόνου, καταστροφή.

Οραματισθείτε το αύριο με θωριά προς τα πάνω, ακόμα κι αν ο συνεχιζόμενος κουρνιαχτός των απανωτών χτυπημάτων, προσπαθεί να μας κρατήσει κάτω.   Αναμετρηθείτε με τις ευθύνες σας και την ιστορική απαίτηση. Μην αποφεύγετε τη μάχη στην αρχή της γιατί μετά το τέλος της θα μετράμε όλοι θύματα.  Τρανό παράδειγμα η πρόσφατη νομοθέτηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών.  Είστε φίλοι με τον Πρόεδρο των Συμβολαιογράφων. Γιατί δεν είχατε αναμειχθεί ενεργά, να καταθέταμε προτάσεις όταν φτιαχνόταν ο νόμος αυτός και ήταν tabula rasa ;; Γιατί τρέχετε τώρα να καταθέσετε προτάσεις (δε λέω, καλές είναι) τροποποίησης υπάρχοντος νόμου ;;; αφού ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να έχετε θετική έκβαση και να ανατραπεί το ψηφισμένο κείμενο;;;  γιατί υπερισχύουν οι φωνές αυτών που υποστηρίζουν «καθίστε και θα δούμε, αν μας καλέσουν θα πάμε ;;;»

 Κύριοι, αγκαλιάστε τον Κλάδο σαν να αγκαλιάζετε το πιο πολύτιμο πράγμα που σας εμπιστεύθηκε η μοίρα. Μην αγκαλιάζετε το προσωρινό πρόβλημα του κάθε συναδέλφου νομίζοντας πως αγκαλιάζετε το αύριο ενός Κλάδου που σας εμπιστεύτηκε τις τύχες του. Η τύχη κάποιου είναι στο αύριο (εκεί ενεργείστε). Στο χθες βρίσκεται η ιστορία του.

Μόνο αν σωθεί ο Κλάδος έχει ελπίδες ο συνάδελφος, όχι το αντίστροφο.  Κύριοι της Ομοσπονδίας αναμετρηθείτε με την ιστορία, μην κονταροχτυπιέστε με τους ψήφους της επόμενης εκλογικής αναμέτρησης. Ενεργείστε και μην αδρανείτε.   Η αδράνεια συνήθως είναι πιο καταστροφική από την πράξη.  Βρεθείτε μπροστά από τις εξελίξεις.    Οι πρακτικές του χθες, δείτε, που μας οδηγούν και σε τι ολισθηρά μονοπάτια μας σπρώχνουν. Η ηγεσία πρέπει να δώσει το παράδειγμα, υπερβαίνοντας εαυτόν και απλώνοντας χέρι συνεργασίας και συναδέλφωσης προς όλους.

Οι αντίθετες πρακτικές, συμπεριφορές και αντιδράσεις, ακόμα κι αν οι κριτικές που δεχόμαστε είναι από αυστηρές έως σκληρές μας βοηθούν στη βελτίωση και όχι στην αναδίπλωση, στην εσωστρέφεια και την αντεπίθεση.  Ο εχθρός είναι εκεί έξω, στην παγκοσμιοποίηση που μας επιβάλλεται. Αν θέλουμε να υπάρχουμε αύριο, πρέπει να παρθούν δύσκολες και σε ένα βαθμό οδυνηρές αποφάσεις. Όχι στα λόγια αλλά στα έργα, στα νομοθετήματα. Πρέπει να αποκρούουμε μετά βδελυγμίας τις βουρκώδεις λαϊκίστικες προσεγγίσεις. Αυτές, η αλήθεια είναι, είναι όμορφες, εφησυχαστικές  και σαγηνευτικές αφού οι αυλοκόλακες έχουν την δύναμη, υπερτονίζοντας το εγώ σου, να σε αποπροσανατολίσουν και να σε οδηγήσουν σε μονοπάτια που μόνο το δικό τους εγώ ή συμφέρον ικανοποιείται. Αλίμονο όμως!!!  Αφεθήκατε να κοιτάτε τα κοντινά και τα δεύτερα… σηκώστε το κεφάλι σας και κοίταξτε μακρυά, το κάδρο ολόκληρο… το δάσος.  Το λειτούργημα και όχι τον ψηφοφόρο.   Την εκκλησία κι όχι τον παπά.  Πάρτε τις πρωτοβουλίες που είστε καταδικασμένοι να πάρετε, αν δεν θέλετε να καταδικάσετε τον Δικαστικό Επιμελητή.

Κυρίες και κύριοι αυτά τα έλεγα και τα λέω πολλά πολλά χρόνια. Δεν άλλαξα συνδικαλιστικές συνήθειες (όπως από κάποιον γράφηκε), άλλωστε (scripta manent) υπάρχουν τα κείμενά μου των τελευταίων είκοσι ετών. Κυρίως όμως, γιατί δεν διατηρώ για τον εαυτό μου καμία συνδικαλιστική παρουσία καμίας μορφής. Δεν με έβαλε «ο λαός» στο χρονοντούλαπο. Λόγοι υγείας με ανάγκασαν να σταματήσω και οι ίδιοι λόγοι υγείας συνεχίζουν να υφίστανται.  Άρα μην σπεύδουν κάποιοι να βάλουν ούτε στο στόμα μου ούτε στην κριτική μου ταμπέλες, παράτιτλους ή μύχιες επιδιώξεις, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.

Κλείνοντας την παρέμβασή μου θα απευθυνθώ, προσωπικά, στον αντιπρόεδρο της Ομοσπονδίας Νίκο Γιάννη.      Δεν απευθύνομαι  ούτε στους υπαλλήλους σου ούτε στους κουμπάρους σου.  Θα σου θυμίσω, διορθώνοντας το Θύμιο Πρεκετέ, πως δεν σε παροτρύναμε – πρώτη φορά – μαζί το 2013 να μπεις στην Εκτελεστική Γραμματεία. Ήδη, το Μάρτιο 2010, όταν εγώ σίγουρος Πρόεδρος τηλεφώνησα στον Σταμάτη το Χαρατσή και του είπα: «Είναι αδύνατον να δεχθώ πως η Θεσσαλονίκη δεν θα έχει μέλος στην Εκτελεστική Γραμματεία. Γι’ αυτό θέλω να επιτρέψεις, ως επικεφαλής του συνδυασμού σου, στο Νίκο Γιάννη να θέσει υποψηφιότητα και σου εγγυώμαι πως θα εκλεγεί». Είμαι σίγουρος πως το θυμάσαι. Δεν είναι της παρούσης γιατί ο Σταμάτης δεν δέχθηκε.  Τότε δεν σε ήξερε κανένας, απόλυτος άρχων της Θεσσαλονίκης ήταν ο Σταμάτης και το προβάδισμα, τότε, το είχε άλλος για τη μετά Χαρατσή εποχή. Κι όμως, κόντρα σε όλο το ρεύμα σε στήριξα δημόσια και χωρίς περιστροφές. Για να σου καταδείξω μέχρι ποιού βαθμού σε στήριζα, μέχρι και της Αγίας Πελαγίας σου τηλεφωνούσα, πρωΐ-πρωΐ για να σου θυμίσω να στείλεις λουλούδια και ευχές στην κ. Γέσιου – Φαλτσή, τον ογκόλιθο αυτό της νομικής επιστήμης. Γιατί;; γιατί ήθελα να σου δείξω τον κόσμο εκεί έξω από τα σύνορα του μικρόκοσμού μας. Γιατί ήθελα να αποκτήσεις την δική σου αναγνωρισιμότητα, να χτίσεις τη δική σου συνδικαλιστική προσωπικότητα. Γι’ αυτό, άλλωστε, σε παρότρυνα να προτείνεις τη συνέλευση της Ο.Δ.Ε.Ε. στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι του 2014. Ώστε να έχεις εσύ όλες τις πρωτοβουλίες και να δείξεις ηγετικό πρόσωπο στην Ομοσπονδία, με κυριότερο θέμα τις ενιαίες αμοιβές.

Ας είναι όμως!!!   Διάλεξες άλλο δρόμο. Σου εύχομαι να έχεις καλή στράτα. Λένε πως η απιστία, η αχαριστία, η αγνωμοσύνη ή η δικαίωση είναι η κατάληξη μιας σχέσης και δεν μπορείς εκ των προτέρων να  προδικάσεις.   Ίσως…

Λένε πως αν κάποτε πίστεψες σε κάποιον και τον περιέβαλες με την φιλιά σου, ακόμα κι αν σφάλλει ή αδύναμα σε αρνείται, μην τον καταδικάσεις. Δώστου χρόνο. Αφού τον πίστεψες μία, θα σε δικαιώσει την άλλη!!!  Ίσως…

Ουδέποτε κρύφτηκα, ουδέποτε έβαλα λόγια δικά μου σε χείλη ξένα, όπως, κυρίως, δεν αρνήθηκα ποτέ αυτούς που (σωστά ή λάθος) θεώρησα φίλους μου.

Ευχαριστώ θερμά για το χρόνο σας και συγχωρείστε με αν σας κούρασα.

Διονύσης Κριάρης

 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Σας παρακαλώ πολύ το συγκεκριμένο να αναρτηθεί ως κείμενο και όχι ως σχόλιο.

Για τον φίλο μου Διονύση Κριάρη.
Φίλε Διονύση θέλω να σου πω ότι για εμένα παραμένεις φίλος και ότι όλα αυτά που έγραψες στο κείμενο σου στο site της ΠΡΟΣΥΔΕ είναι αλήθεια.
ΑΛΛΑ….
Προφανώς επειδή είσαι ευφυής άνθρωπος, κάτι διέκρινες σε εμένα για να με “προωθήσεις-προβάλλεις”. Ένα δεν μπορώ να καταλάβω για το σχόλιο της συναδέλφου στο κείμενο σου. Γιατί είμαι αχάριστος;; Από ηθικής πλευράς και μόνο, έχω στενοχωρηθεί που στο συγκεκριμένο σχόλιο δεν απάντησες εσύ ο ίδιος.
Να ξέρεις φίλε Διονύση (αν και είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις πολύ καλά), η συμπάθεια μου αλλά και ο σεβασμός προς το πρόσωπο σου ήταν και είναι δεδομένα.
Αλλά φίλε Διονύση, όταν μου λες ότι “άλλαξα στράτα”, εσύ ήσουν υποψήφιος; ή μήπως ήταν κάποιος άλλος;
Και για το προεδρικό διάταγμα, τα είπα όλα στις γραμματείες και θα επαναλάβω για άλλη μια φορά, ότι αυτά που έγραψες είναι όλα αλήθεια, απλώς ανέφερα ότι υπήρξε βοήθεια και από άλλους συναδέλφους. Αλήθεια είναι και για την Πελαγία και για την ολομέλεια της Θεσσαλονίκης το 2014 αλλά αλήθεια είναι και το στοίχημα που έβαλα για εσένα με τους Θεσσαλονικείς το 2010, γιατί κάποιοι άλλοι δεν σε ήθελαν για Πρόεδρο της Ομοσπονδίας.. Προφανώς το θυμάσαι.
Αδερφέ, υπαλλήλους ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΕΣ, δεν είχα ΠΟΤΕ και δεν έχω και τώρα.
Κλείνοντας, για να μην κουράσω άλλο, θέλω να σου πω, για ακόμη μια φορά, ότι η συμπάθεια μου και ο σεβασμός μου προς το πρόσωπο σου είναι δεδομένη, παρόλο που έχουμε διακόψει την επικοινωνία μας, που ίσως και για αυτό να φταίω εγώ.

Υ.Γ.

Τελευταία φορά που σχολιάζω κάτι. Το έκανα αποκλειστικά και μόνο για τον φίλο μου τον Διονύση.

ΜΕ ΤΙΜΗ
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Μαρία Μπρουζούκη

Νομίζω ότι έπρεπε να μπουν κάποια στιγμή τα πράγματα στη θέση τους, να μάθουν όλοι οι συνάδελφοι την παραπάνω ιστορική αναδρομή και μάλλον το άργησες λίγο Διονύση και τους άφησες να προσπαθούν να ΑΠΑΞΙΩΣΟΥΝ πλήρως το ρόλο που έπαιξες ως Πρόεδρος της ΟΔΕΕ, άσχετα αν δεν το κατάφεραν και δεν θα το καταφέρουν ποτέ, γιατί απλά…Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΟΙ ΤΟΤΕ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΗ!. Ο νυν Πρόεδρος της Ομοσπονδίας μας στην τελευταία Γραμματεία της και άτυπη Έκτακτη Ολομέλεια, με στόμφο δήλωνε ότι ΕΤΥΧΕ να γίνουν όλα “επί Προεδρίας Κριάρη”, ενώ ο ίδιος με το Νικολάου έτρεχαν και…και…και.. Ο κύριος Νικολάου που ήταν παρών στη Γραμματεία αυτή γιατί δεν αποκατέστησε την αλήθεια του γεγονότος που αναφέρεις παραπάνω ότι “Επί δύο ολόκληρες ώρες (από τη Χάγη) υπαγόρευα στην προσωρινή – τότε – γραμματέα της Ομοσπονδίας και σύζυγο του Νικολάου κ. Ιφιγένεια Κοντού από το κινητό μου τηλέφωνο την επιστολή – απάντηση προς τα υπουργεία”???? ΓΙΑΤΊ ΔΕΝ ΤΡΈΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΏΡΑ??? ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ??? Κι αφού αυτοί έτρεχαν και προσπαθούσαν και για το Πτυχίο Νομικής (άρα το ήθελαν και το πίστεψαν) γιατί κατόπιν το πολέμησαν???? Δεν πειράζει, όμως, θα δούμε στο τέλος της θητείας του τι θα έχει καταγραφεί στην Ιστορία του Κλάδου ότι έγινε “επί Προεδρίας Μήτση”…. Κοντά-σιμά τα Γιάννενα….
Αποδεικνύεται Διονύση, ότι η μόνη λάθος επιλογή που έκανες στην απόλυτα επιτυχημένη τριετία σου ως Πρόεδρος, ήταν στα πρόσωπα που εμπιστεύθηκες… Αυτό έχει καταγραφεί ξεκάθαρα στο πέρασμα του χρόνου και το γνωμικό “Ουδείς ασφαλέστερος εχθρός του ευεργετηθέντος αχαρίστου”, δυστυχώς εδώ ταιριάζει απόλυτα…

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Optionally add an image (JPEG only)